شکوفه های زرافشان دراین دیارسپید

دوباره جلوه نمایدبه شاخه های امید

دوباره غنچه حجابش زسربرون فکنَد

دوباره گل به گلستان سرِ جنون فکنَد

پیام  خون  شقایق  بسی خُجسته شود

به کوچه درب سیاهی دوباره بسته شود

صدف به دامن ساحل دوباره دل ببرَد

دوباره  دل  ز  جوانی  سرِ  خجل ببرَد

به صحن میکده هرشب صدای خنده روَد

که  غم  ز  جام  پیاپی ، برون  فکنده  روَد

دوباره اشک صراحی به دست مِی برود

کسی  ز ناله نپرسد  که غصّه  کِی  برود

فلک دوباره به حکمش چنین نخواهدراند

چنان زمانه نماند و ، چنین  نخواهد ماند

برون  شود  غم  دوران ز آشیانه ی  ما

همین گروهِ غزل خوان بوَدنشانه ی ما

چرا روانه نباشم به سوی دشت نیاز

چراپرنده نباشم به شانه شانه ی باز ،

کنون که خاطر"مهسا"هوای خانه ی ماست

بخوان سرود رهایی که این ترانه ی ماست